Ríos (Rivers)

I was born near the river, swam in her weels, skated on her swales, rode my bike on her dike for 6 year to the city and finally worked on a river ship. Finally ending up in a town without a river and missing her every day. To find her back 15 years ago.

 

River’s streaming water is the planet’s blood, simultaneously soothing, nourishing, traffic vein and menace. This is my tribute to these streams, and a wish dating back many many years.

 

Ik werd geboren aan de rivier, zwom in haar wielen, schaatste op haar strangen, fietste 6 jaar lang over de dijk naar de grote stad en werkte tenslotte in de binnenvaart. 

Uiteindelijk kwam ik terecht in een stad zonder rivier en miste haar iedere dag. Om haar vijftien jaar geleden weer terug te vinden.

 

Het stromende water van de rivieren is het bloed van onze planeet, tegelijkertijd troostend, voedend, verkeersader en bedreiging. Dit is mijn ode aan die stromen, iets wat al jarenlang op mijn wensenlijst stond.

 

Vier portretten van 4 rivieren die veel voor mij betekenen en dan ook nog een specifieke plek aan ieder van die stromen:

De Rijn; rivier van mijn geboorteplaats, meer precies de Waal bij Bemmel. Met daarin verwijzingen naar klanken van anderen die over de Rijn schreven.

De Mississippi bij New Orleans waar mijn zwager en zijn familie zijn neergestreken, met als motor een ‘Stomp/Ragtime’ achtig motief dat het klarinetkwartet gegoten zit.

De Chao Phraya bij Bangkok; de eerste rivier in Azië die ik ooit bevoer en waarin ik mij als groot liefhebber van Slauerhoff in zijn ‘Leven op aarde’ waande.

De Suriname-rivier; de rivier waar ik met het Nederlands Blazers Ensemble met alle instrumenten, licht en versterking in korjalen naar het dorp Botopasi opvoer om daar na 3 en een half uur varen een concert te geven. De ritmische hamerende figuur verwijst naar het enorme kabaal dat de krekels in de jungle maken als de zon verdwijnt, iedere avond weer even betoverend en oorverdovend.

 

Het NAKK is een ensemble dat al eerder werk van mij heeft gespeeld en dat de essentie daarvan begrijpt, overbodig te zeggen dat het hier gaat om de allerbeste musici van een nieuwe generatie. Het Sweelinck Orkest speelt op het allerhoogste amateurniveau en alleen al hun keuze dit avontuur aan te gaan (waarvoor ik hen zeer dankbaar ben) getuigt van toewijding, inzet en muzikaal lef. Dirigent Konradin Herzog ken ik nog van zijn studie op het Conservatorium van Amsterdam en is een zeer vaardige en inspirerende musicus aan wie ik ‘Ríos’ (Rivieren) van harte toevertrouw. Pepijn Cladder tenslotte is een tovenaar als het er om gaat concerten een theatrale draai te geven, daarbij obligate en clichématige oplossingen vermijdend.